Κάποτε έγραφα κιόλας...
Πριν κάμποσα χρόνια οι άνθρωποι για να αποτυπώσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα και δύσχρηστα, όπως το χαρτί και το στυλό. Πριν κάμποσα χρόνια, επίσης, μία παρέα παιδιών αποφάσισε να μοιραστεί αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματά της με τον υπόλοιπο κόσμο στη σχολή και προχώρησε στην έκδοση ενός περιοδικού. Το ΝΥΓΜΑ ήταν το όχημα επικοινωνίας με ανθρώπους που, όπως εμείς τότε, πίστευαν πως τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα και αποτέλεσε την αφορμή, και όχι την αιτία , η παρέα εκείνη να ζήσει λίγο πιο έντονα και ίσως και λίγο καλύτερα τα φοιτητικά της χρόνια ...
Τα περισσότερα από τα παρακάτω κείμενα δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στο περιοδικό, χωρίς απαραίτητα να γράφτηκαν εξαρχής για αυτό.
Τέλος, μερικά άλλα δημοσιεύονται για πρώτη φορά (έστω και ηλεκτρονικά...).
Άτιτλα (στίχοι - 1992, 1995)
Περί αυτοκινήτων (διήγημα - Νοέμβριος 1994)
Σκέψεις (σκέψεις - Μάιος 1995)
Space Title (space ιστοριούλα - Ιούνιος 1995)
Στολίζοντας το δέντρο (στίχοι - Δεκέμβριος 1995)
Αυτοαναίρεση (στίχοι - Μάρτιος 1996)
Εκτός Κλίματος... (διήγημα - Μάιος 1996)
Η Απατηλή Λάμψη Μιας Χαμένης Ευκαιρίας (διήγημα - Νοέμβριος 1996)
Αποκρυφισμός (ιστορία τρόμου (...), παρέα με τον Γιάννη Ξ. - Απρίλιος 1997)
Κείμενα σχετικά με το ΝΥΓΜΑ:
Δύο χρόνια μετά (Νοέμβριος 1996)
Τέλος εποχής; Όχι, ευχαριστώ... (Ιούνιος 1997)